خانه » مقاله ها » مقاله های یوگا » ۲-تاثیر یوگا بر آسم (تنگی نفس)
۲-تاثیر یوگا بر آسم (تنگی نفس)

۲-تاثیر یوگا بر آسم (تنگی نفس)

قسمت دوم 

مشاهده و بحث

۳ نفر در هفته اول دوره را ترک کردند، بنابراین از گزارش های بعدی کنارگذاشته شدند. ۹۰ درصد گروه ۱ (۹ نفر) و ۶۰ درصد گروه ۲ (۶ نفر) دچار هیچ حمله آسمی در طی دوره نشدند و بهبود علائم و عملکرد تهویه ای دستگاه تنفسی در آنها مشاهده شد. این ۱۵ بیمار همراه آسم سابقه زکام عود کننده را داشتند. متعاقبا از دفعات و طول مدت حمله های آسم آنان کاسته شد. در پایان این دوره ۶ هفته ای، مقدار دارویی که برای کنترل حمله هایشان لازم بود ۳۰ تا ۴۰ درصد کاهش یافت. همچنین بیماران به فواید دیگر این تمرینات از قبیل افزایش استقامت، قدرت تمرکز، میل به کار و احساس آرامش اشاره نمودند.

فواید مشابهی مانند احساس ذهنی خوشبختی، اعتماد به نفس و توانایی انجام وظایفی که چندان مشکل نبودند اما در گذشته انجامشان غیر ممکن می نمود، در برنامه های تمرینی نیکلاس و دیگران (۱۹۷۰) گزارش شده است. در برنامه آموزشی شنا برای مبتلایان به آسم که توسط فیچ و دیگران (۱۹۷۶) برگزار شد نیز، فواید قابل توجه جسمی و هیجانی گزارش گردیده است.
image
۲۹ درصد شرکت کنندگان (۷ نفر از ۲۴نفر) در طول دوره همچنان اسپاسم برونش داشتند و باید برونکودیلاتور مصرف می کردند. دو نفر از گروه ۳ هیچ بهبودی نشان ندادند و دچار استاتوس اسماتیکوس (آسم شدید و مقاوم به درمان های معمول) شدند و به خدمات بیمارستانی نیاز پیدا کردند.
۱۷ بیمار مبتلا به آسم خارجی و ۷ بیمار مبتلا به آسم داخلی بودند. هیچ تفاوتی در میزان بهبود در این دو نوع آسم مشاهده نشد.

در انتهای دوره، بیماران گروه ۱ در FEV1 و FVC به ترتیب ۲۳٪ و ۳۴٪ و ۱۵٪ بهبود نشان دادند. نسبت FEV1/FVC از ۳۳\۶۴ به ۳۳\۶۷ تغییر کرد. بیماران گروه ۲، ۲۰٪ بهبود در FVC و ۹٪بهبود در FEV1 داشتند. بیماران گروه ۳ بهبود شایان توجهی در آزمون عملکرد تهویه ای دستگاه تنفسی (VFT) در حین و یا در پایان دوره آزمایشی نشان ندادند.

نیکلاس ودیگران (۱۹۷۰) نیز تغییرات ناچیزی را در آزمون های عملکرد ریوی در بیماران مشابه پس از یک برنامه تمرینی گزارش کرده است.

بیماران گروه ۱ در مراحل ابتدایی بیماری و مبتلا به آسم خفیف بودند، درحالی که گروه ۲ شامل بیمارانی با سابقه طولانی تر و شدت بیماری متوسط بود. در این بیماران، با تمرینات یوگا بهبودهایی در نشانه های بیماری و عملکرد تهویه ای دستگاه تنفسی مشاهده شد. بدین ترتیب به نظر می رسد تمرینات یوگا عموما تنها در موارد ابتدایی بیماری با شدت خفیف یا متوسط مفید واقع می شوند، نه در موارد شدید و مقاوم. بنابراین برای به دست آوردن حداکثر بهره از این تمرین ها، توصیه می شود از همان ابتدای ابتلا به بیماری به این تمرینات پرداخته شود.

اینکه تمرینات یوگا دقیقا از چه طریقی تأثیر خود را اعمال می کنند مشخص نیست. بعضی از آنها شاید از طریق تغییر واکنش خودکار عصب واگ عمل می کنند. از میان این ۴ تمرین، به نظر می رسد کنجال کریا و واسترا داوتی تاثیر واکنشی بیشتری روی دستگاه تنفسی دارند. تمرینات پرانایاما با احتساب نفس باعث ایجاد تغییر در میزان pco2 ( فشار نسبی دی اکسید کربن در خون) و pH (غلظت یون مثبت هیدروژن) می شوند. این امر ممکن است به طریقی مؤثر واقع شود. این تمرینات احتمالا اثراتی (که هنوز ناشناخته اند) روی هیپوتالاموس می گذارند.

تمرینات یوگا عضلات را درگیر نمی کنند و مصرف اکسیژن را افزایش نمی دهند. برعکس، یافته ها حاکی از کاهش درجه حرارت بدن در پی این تمرینات است که ممکن است با تعریقی که معمولا همراه کنجال کریا رخ می دهد، تشدید شود. می دانیم که کاهش فعالیت عضلانی، کاهش دمای بدن و کاهش مصرف اکسیژن به کاهش فرآیندهای متابولیک منجر می شوند. تنها با الگوهای تجربی می توان دریافت که آیا این عوامل دارای تاثیراتی مثبت بر آسم هستند یا خیر. اینکه از میان این ۴ تمرین کدام یک از دیگری برتر است، تنها زمانی مشخص می شود که مطالعات جداگانه ای روی هر یک از آنها صورت بگیرد. کار در این زمینه، هم اکنون در گروه ما در حال انجام است.

در اینجا باید به دو نکته که در ارتباط با این بیماران مشاهده شد اشاره کنیم. اول آنکه کسانی که تمرینات یوگا را دسته جمعی انجام می دادند از کسانی که آنها را به تنهایی انجام می دادند بیشتر بهره بردند. به نظر می رسد بودن در گروه به بیمار کمک می کند همه مشکلاتش را که عوامل روانی پیش بینی ناپذیر مهمی به شمار می روند فراموش کند. زمانی که فرد می فهمد او تنها کسی نیست که رنج می کشد، به نوعی از احساس رضایت روانی دست می یابد، یا شاید در نتیجه همدردی متقابل اعضای گروه احساس شادی و خوشبختی کند. دوم آنکه کسانی که یوگا را مشتاقانه و به آسانی پذیرفتند از آن بیشتر بهره مند شدند تا آنها که در مقابل آن مقاومت کردند و علاقه ای به آن نشان ندادند. انگیزه در تمرینات، به ویژه زمانی که پزشکان حازق آنها را تجویز کنند و بیماران را به انجام دادنشان تشویق نمایند، اثربخشی این تمرینات را به طور غیرمستقیم تضمین می کند. همچنین سایر فواید روانیِ ناشی از تأثیر پلاسبو (شبه دارو)، پذیرش آسان، گروه درمانی، اعتقادات مذهبی وغیره را نباید نادیده گرفت.

image

آسم سندرومی اپیزودیک است، بنابراین نتیجه گیری قاطع پس از مطالعه ای که تنها ۶ تا ۱۲ هفته به طول انجامیده، ممکن نیست، به ویژه اگر احتمال بهبود خود به خودی و طبیعی در مراحل ابتدایی و متوسط بیماری را در نظر بگیریم. اگرچه بهبود فوق العاده ای برای هیچ کس رخ نداد، واضح است که تمرینات یوگا در مراحل اولیه بیماری با شدت ملایم تا متوسط مفید واقع می شود. افرادی که برای تمرینات یوگا انتخاب می شوند، باید انگیزه و پذیرش زیادی داشته و به سایر بیماری های مرتبط مبتلا نباشند. تا آن جا که ممکن است تمرینات یوگا را باید گروهی، ترجیحا در باشگاه های کوچکی ویژه مبتلایان به آسم، انجام داد.

نتایج به دست آمده در عملکرد تنفسی و مزایای دیگری همچون احساس خوشبختی، دوستی و رفاقت ناشی از گروه درمانی، و پرورش صبر و استقامت در تمرینات به تقویت این عقیده می انجامد که اگر این تمرینات را در مراحل اولیه و به طور مداوم انجام دهیم احتمالا نتیجه خواهیم گرفت. هم اکنون نمی توان گفت که آیا با این تمرینات می توان از آسم مزمنی که فرد را زمین گیر می کند پیشگیری کرد یا خیر، اما می توان آن را امری بسیار محتمل دانست.

نتیجه گیری

آزمون عملکرد تهویه ای دستگاه تنفسی (VFT) در ۲۷ مورد مبتلا به آسم، قبل، بعد و در طی دوره ۶ هفته ای تمرینات یوگا بررسی شد. ۳ بیمار تحقیق را ترک کردند. ۵\۶۲ ٪ بیماران به نوعی در VFT و ویژگی های بالینی بهبود نشان دادند. این بیماران در مراحل اولیه بیماری با شدت ملایم تا متوسط بودند. بیماران مبتلا به آسم شدید و مقاوم بهبودی نشان ندادند. تفاوتی در بهبود بیماران مبتلا به نوع خارجی و داخلی آسم مشاهده نشد.

مترجم: مهدی رحیمی
ویراستار: طاهره کیائی
منبع: سایت بیهار
Effects of Yoga on Bronchial Asthma-February 1979

از سری مقالات سایت یوگای علمی نوا

باز نشر : آکادمی یوگا مازندران

www.yogaacademy.ir

۲ نظر

  1. چقدر یوگا تاثیراتش زیاده اشالا یه روزی بشه همه یوگا کار کنند.

جوابی بنویسید

ایمیل شما نشر نخواهد شدخانه های ضروری نشانه گذاری شده است. *

*