۱- راهنمای یوگا برای کاهش درد مفصل خاصره ای خاجی

26 آگوست 2015 درمقاله های یوگا نظر بدهید 3032 بازدید

جدی لاساتر

خاله بزرگ من هتی عادت داشت از درد پشت خود شکایت کند.گاهی اوقات وقتی از جایش بلند می شد،باید آهسته صاف می شد و کف دست خود را پشت لگن خاصره خود می گذاشت و به آرامی ناله می کرد و می گفت عزیزیم کمر درد دارم.او سالها این مشکل را داشت.اکنون من با خرد،ادراک و آموزش هایی که در زمینه فیزیوتراپی داشته ام حدس می زنم که کمر درد او با مفصل خاصره ای خاجی در ارتباط بوده است.این جایی است که استخوان وایلیوم در لگن خاصره و استخوان خاجی در ستون فقرات به هم می رسند.معلولیت خاصره ای خاجی به معنای عدم انطباق بین این سطوح پیوسته است و در بین فراگیران یوگا غیر طبیعی نیست.برای پی بردن به دلیل آن از ابتدا لازم است آناتومی این ناحیه ویژه بررسی شود.
معلولیت خاصره ای خاجی به معنای عدم انطباق بین این سطوح پیوسته است و در بین فراگیران یوگا غیر طبیعی نیست.
مفصل خاصره ایی خاجی
واژه لگن خاصره به معنای حوزه می باشد و دربرگیرنده و حمایت کننده ارگانهای شکمی می باشد. لگن خاصره همچمین یک تکیه گاه برای پایین ستون فقرات بوده واتصال به اندام های پایینی را نیز فراهم می کند.استخوان خاجی با خمیدگی ملایم از پنج مهره تشکیل شده است که تا بیست و پنج سالگی به هم چسبیده اند و یک استخوان گووه شکل بوجود می آورند که به آخرین مهره کمری و استخوان ایلیوم لگن خاصره متصل می شوند.استخوان خاجی طوری طراحی شده است که هنگام ایستادن محکم به داخل لگن خاصره می روند و به ایستایی کمک می کند. در هنگام نشستن این اتصال محکم از دست می رود و با ایستادن مجددا برقرار خواهد. اگر مشکل موقعیتی یا عدم هماهنگی بین استخوان خاجی و لگن خاصره وجود داشته باشد،این حرکت نرم مختل خواهد شد.این مشکل که احتمالا برای خاله من هم هنگام ایستادن ناراحتی بوجود می آورد و “عملکرد نادرست خاصره ای خاجی ” نام دارد.

شکل الف- نمای پشتی از لیگامانها خاجی
استحکام مضعفی در این ناحیه توسط مجموعه ای از لیگامان ها ایجاد می شود که استخوان خاجی را در یک وضعیت راحت نسبت به لگن خاصره قرار می دهد. اما آنها براثر ایستادن های غیر متقارن از روی عادت ، خوابیدن ها یا وضعیتهای نشسته ، همچنین با انجام دادن آساناهایی در یوگا که روی این مفصل پیچش زیاد ایجاد می کند (جلوتر در این مورد بیشتر توضیج داده می شود )دچار کشیدگی بیش از حد می شود.
علاوه بر لیگامانهایی که استخوانها را در کنار هم قرار می دهند،اغلب محل های اتصال اسکلت بدن توسط عضلات پوشانده می شوند که به ایجاد پایداری آنها کمک می کند ( به عنوان مثال شانه بوسیله عضله محکم دلتوئید در بالای قسمت بیرون بازو). به هر حال مفصل خاصره ای خاجی فقط یک عضله کوچک به نام پیری فرمیس دارد که با این مفصل تلاقی دارد و بنابراین می تواند به ایجاد استحکام در این ناحیه منجر شود.
شکل ب-استخوان خاجی-دید جلویی
پایین:زنانه
بالا:مردانه
با اینکه این موارد برای ایجاد زمینه برای ناپایدار کردن مفصل خاصره ای خاجی کافی نیست،فاکتورهای دیگری وجود دارند که در زنان باعث ناپایداری بیشتر می شوند. نخست اینکه در زنان بر خلاف مردان استخوان خاجی از دو بخش به جای سه بخش به لگن وصل می شوند( این اختلاف در کنار سایر موارد، مرتبط با وضع حمل در زمان بدنیا آمدن کودک می باشد ). دوم اینکه سطوح مفصل خاصره ای خاجی زنان سطحی تر از مردان است.همچنین استخوان خاجی زنان عریض تر از مردان می باشد و این امر به هنگام حرکت کردن با یک الگوی متناوب، باعث ایجاد پیچش بیشتری روی این مفصل می شود. تغیییرات هورمونی نیز بخشی از این شرایط را در این خصوص فراهم می کنند . جابجایی این عادت ماهانه و نیز بارداری و شیر دهی در سست شدن لیگامانهای مربوط به مفصل خاصره ای خاجی سهیم هستند و بنابراین احتمال افزایش ناهماهنگی بین لگن خاصره و استخوان خاجی را افزایش می دهند.تولد بچه نیز به نوبه خود می تواند به مفصل صدمه بزند.