۳-آموزش یوگا به مبتلایان اسکولیوز

15 مارس 2015 درمقاله های یوگا نظر بدهید 4380 بازدید

قسمت سوم

یوگا یا جراحی :

وقتی ۱۵ ساله بودم پزشک خانوادگیمان به من اطلاع داد که اسکولیوز سینه ای راست شدیدی دارم و یک کرست طبی برای من تجویز کرد و مرا از امکان جوش خوردن مهره ها آگاه ساخت. به عمل جراحی که در آن جهت جلوگیری از خمید گی و رشد نادرست ، میله فلزی پشت ستون مهره ها قرار داده می شود، اشاره کرد. من وحشت زده شدم و با جراحان بزرگ ارتوپدی مشورت کردم، آنها پیشنهاد کردند که به جای آن به تمرین و کشش بپردازم . درطول مدت مدرسه و کالج ، بطور مرتب تمرین کردم . اگر چه تجربه ی ناراحت کننده ای بود متوجه شدم که وضعیت من در حال بدتر شدن است . شانه هایم گرد شد بود خصوصا سمت راست وهنگامیکه لباس حمام می پوشیدم متوجه شدم که سمت راست پشت من بیشتر از چپ برآمده شده است .

بعد از تحصیلاتم در حالیکه در یک شرکت برزیلی کار می کردم سفتی عضلات و دردهای حاد پشت من آغاز شد و توسط شخصی در شرکت به هاتایوگا راهنمایی شدم .
هنگامیکه کشش وضعیت های یوگا را انجام می دادم بی حسی سمت راست پشتم از بین رفت و درد ناپدید شد. برای جستجوی راههای بیشتر به آمریکا برگشتم و یوگای صحیح را با سوامی شاچی داناندا آموختم و درباره اهمیت عشق ، خدمت و تعادل در زندگی و تمرینات یوگا آموختم . سپس وارد سیستم آینگر شدم تا روشهای درمانی را جستجو کنم که با استفاده از وضعیتهای یوگا بتوانم به بیماران مبتلا به اسکولیوز کمک کنم.

از آن زمان تحقیق کردم و بدنم را به کمک تمرینات یوگا معالجه کردم. با آموزش به فراگیران مبتلا به اسکولیوز یاد گرفتم چطور به دیگران از طریق خودکاوی کمک کنم. من فهمیدم اگر چه انواع اسکولیوز متفاوت است، راهنمای فلسفی خاص و وضعیتهای عملی یوگا می تواند به فراگیران مبتلا به اسکولیوز کمک کند.
تصمیم به انجام دادن یوگا برای شفای اسکولیوز نه تنها ملزم به تعهد در تمام زندگی است بلکه خودشناسی و رشد نیز طلب می کند.‬.
برای بسیاری از مردم این نوع تعهد ترس آور است . جراحی ارتوپدی که پشت را توسط جوش خوردن مهره ها ثابت نگه میدارد و فرد همیشه از درد رها می شود وسوسه انگیز است . اما متاسفانه این عمل باعث بی حرکتی ستون فقرات می شود و علی رغم کاهش درد با شکست مواجه می شود.
من به یک فراگیر نوجوان با اسکولیوز شدید آموزش دادم که از کوشش و تقلا با تمرینات یوگا خسته و درمانده بود، او ثابت کننده پشتش را با ترس کنار گذاشت ، دردش بیشتر شد و حرکت کمتری نسبت به قبل داشت.وقتی میله پشتش شکست او آنرا برداشت و به جای جاگذاری مجدد با تعهدی دوباره و عمیقتر به تمرینات یوگا باز گشت .
انتخاب مسیر خودشناسی نسبت به جراحی نه تنها نیازمند تعهد است بلکه آگاهی درونی فراوانی را می طلبد. در حالیکه راهنمایی می تواند کمک کننده باشد، فراگیران باید آگاهی شان را نسبت به بدنشان گسترش دهند.
نه یک معلم مشهور می تواند پشت آنها را ثابت نگه دارد نه یک جراح ارتوپدی،فقط آگاهی پایدارشان وتوجه عاشقانه می تواند به کاهش ناراحتی هایشان و ارتباط با بدنشان کمک کند.
هدف تمرینات یوگا نباید افزایش طول عضلات پشت باشد . آنها باید یاد بگیرند خودشان را همانگونه که هستند قبول کنند، خودشان را انکار یا قضاوت نکنند. به جای آن باید سعی کنند پشتشان را درک کنند و با آن ارتباط برقرار کنند. یاد گرفتن عشق و پرورش خود و اعتقاد به خرد درونی است که ما را به ارتعاش زنده بودن راهنمایی می کند.