تصور کن برنده یک مسابقه شدی و جایزه ات اینه که بانک هرروز صبح یک حساب برات باز می کنه و توش هشتاد و شش هزار و چهارصد دلار پول می گذاره ولی دوتاشرط داره. یکی اینکه همه پول را باید تا شب خرج کنی، وگرنه هرچی اضافه بیاد ازت پس می گیرند. نمی تونی تقلب کنی و یا اضافهٔ پول را به حساب دیگه ای منتقل کنی. هرروز صبح بانک برات یک حساب جدید با همون موجودی باز می کنه. شرط بعدی اینه که بانک می تونه هروقت بخواد بدون اطلاع قبلی حسابوببنده و بگه جایزه تموم شد. حالا بگو چه طوری عمل می کنی؟»او زمان زیادی برای پاسخ به این سوال نیاز نداشت و سریعا …..«همه ما این حساب جادویی را در اختیار داریم: زمان. این حساب با ثانیه ها پر می شه.هرروزکه از خواب بیدار میشیم هشتادوشش هزارو چهارصد ثانیه به ما جایزه میدن و شب که می خوابیم مقداری را که مصرف نکردیم نمیتونیم به روز بعد منتقل کنیم. لحظه هایی که زندگی نکردیم از دستمون رفته. دیروز ناپدید شده. هرروز صبح جادو می شه و هشتادوشش هزاروچهارصد ثانیه به ما میدن.یادت باشه که من و تو فعلا از این نعمت برخورداریم ولی بانک می تونه ... ادامه مطلب »
مادرم کسی بود که زندگی مرا ساخت
او برای من بهترین، درستکارترین و معتمدترین آدم روی زمین بود و تنها به خاطر وجود او بود که احساس میکردم چیزی مرا به ادامه زندگی تشویق میکند. من هیچگاه از او ناامید نشدم چون همیشه یک حامی تمام و کمال بود و در هیچ شرایطی امید مرا به ناامیدی تبدیل نکرد.» اینها جملات ادیسون هستند که همیشه و در هر شرایطی او آنها را بارها و بارها تکرار میکرد اما فکر میکنید چرا مادر ادیسون تا این حد روی سرنوشت، احساسات و افکار او تاثیر داشت؟ … توماس هفت ساله بود که مدت ۱۲ هفته به مدرسه رفت و در یک اتاق کوچک که ۳۸ دانشآموز از سنین مختلف در آن بودند، درس خواند. معلم او که بسیار بیصبر، بداخلاق و بدون مهارت بود و با ۳۸ دانشآموز قد و نیم قد هم باید سر و کله میزد چندان از ادیسون خوشش نمیآمد چون از سوالات پیاپی او خسته شده بود و پاسخی برای آنها نداشت و ضمنا به نظر او ادیسون رفتاری خودمحور داشت که هیچکس نمیتوانست حریف آن شود. معلم همیشه او را با لقب «کله پوک بیخاصیت» صدا میکرد در حالی که ذهن ادیسون سرشار از سوالات و نادانستهها بود و همه میدانستند که او بسیار ... ادامه مطلب »