بایگانی برچسب : دیافراگم

نوشته: کاتلین بریانت برگردان: ندا اسدی از تولد تا مرگ، هیچ ترسی احتمالا به اندازۀ ترس از سقوط دهشتناک نیست. بد نیست ببینیم این ترس چگونه خود را در تمرینات شما نشان می دهد؟ شما احتمالا نمی خواهید در حین انجام وضعیت های معکوس به خود آسیب برسانید یا تمرکز خود را در حین پراتیاهارا یا مدیتیشن از دست میدهید. زیربنای تمام این ترس ها، ابهینیوشا  یا ترس از مرگ و دلبستگی شدید به زندگی است. آیا به لحاظ منطقی مرتبط ساختن ترس از سقوط در وضعیت ایستاده بر روی سر با ترس از مرگ طبیعی است؟ برطبق فلسفۀ یوگا، مرگ حقیقی ای که ما از آن می ترسیم، مرگِ نفس است که در آن بخشی از فرد که نشانگر شخصیت، افکار، احساسات (منی که نمایانگر ذهن است) میمیرد. این یک گونه راگا  یا وابستگی به زندگی است. ما از رها کردن آنچه می دانیم و در اعماق وجودمان نهادینه شده و حتی آرزوی تغییر آن را داریم، می ترسیم؛ حال چه انجام وضعیت ایستادن بر روی سر (آدهو موکتا ورکساسانا) باشد، یا رشد درونی یا درمان. ترس از ناشناخته ها، از دست دادن کنترل، ترس از شکست، تمام این ها مرتبط با ابهینیوشا است که ما را از دیدن ... ادامه مطلب »

وقتی یوگا می کنید ، بسته به روند کلاس ، احتمالاً زمانی می رسد که این دستورالعمل های تنفسی را می شنوید : اکنون به پشت دراز بکشید ، می خواهیم تنفس دیافراگمی انجام دهیم . تنفس شکمی انجام دهید ، بگذارید شکم موقع دم بالا بیاید و موقع بازدم به داخل فرو رود . اجازه ندهید قفسه سینه بالا بیاید . اگر قفسه سینه ی شما به بالا و پایین حرکت کند و شکم بالا و پایین نرود یعنی دیافراگم تان را به کار نمی گیرید . تنفس شکمی ، عمیق ترین تنفس است . این دستورالعمل ها ، آمیخته به افسانه و نیمه واقعی هستند . ولی حتی اگر به لحاظ آناتومیک نادرست به نظر برسند ، اشتباه نیستند . تمرینی که به تمرین شکمی دیافراگمی معروف است ، کاملاً درست است . درست است که تأکید بر حرکت شکمی در حالی که قفسه سینه نسبتاً بی حرکت باشد ، دیافراگم را درگیر می سازد و تنفسی ایجاد می کند که فوق العاده احساس آرامش می دهد . ولی اینطور نیست که وقتی اجازه می دهیم قفسه سینه بالا و پایین برود یا شکم را بی حرکت نگه می داریم ، همیشه تنفس غیر دیافراگمی سطحی داریم . ... ادامه مطلب »